Een echte berggeit; Bèèèèrt
Door: Bert
Blijf op de hoogte en volg Laura
28 Januari 2014 | Nieuw Zeeland, Aoraki Mount Cook
Maandag de 27e aangekomen in Hooker Valley, wat volgens mij zoiets betekent als 'Hoeren vallei'. Overdag heerlijk warm maar 's avonds wordt het stervens koud tussen de bergen. Het is een soort trekkerscamping. Je moet je kenteken en aantal personen invullen en dan 10 dollar per persoon in een zakje in een paal doen. Gelukkig is Lau mee en betalen we die 20 dollar ook daadwerkelijk (als het aan mij had gelegen...), want toen we de volgende dag wilden vertrekken stond er een ouwe heks met haar grote four wheel drive dwars over de weg, zodat we niet weg konden. Eerst checken! De dame had het druk, dus duwde ze een hele stapel zakjes met geld in m'n handen en zei; "zoek je eigen naam er even uit". Weer kreeg ik slechte neigingen, maar ik heb toch maar alle zakken met geld terug gegeven. We zij die avond, met voor Lau een kop thee en voor mij uiteraard koffie, op tijd gaan pitten, want de volgende dag is het D-Day, dan moeten we de "Mount Cook" beklimmen, 1000 meter omhoog. Pfff, ik zie er als een berg tegenop en snap nu pas waar dat spreekwoord vandaan komt. Goed geslapen en vroeg wakker, op een camping met allemaal crazy people met afritsbroeken en lampjes op hun kop. Oh sorry, Laura heeft dat ook aan....;-) We konden vanaf half 9 een plek in de hut reserveren. Het is 4 uur omhoog en 4 uur weer terug. Voor 35 dollar kon je in die hut pitten, maar er was nog maar 1 bed vrij, dus dat ging niet door. Je mocht daar namelijk niet met z'n tweeën op slapen. Ouderwetse mensjes hier!
Enfin, boven is het koud en er ligt sneeuw, dus lange onderbroek en hemd aan, terwijl het snikheet is, rugzak met water, 30 kilo kleren en banaan mee omhoog, pet op en een ding om m'n nek en oren tegen de zon. Mijn voorhoofd en de oren en nek zijn zo rood als een kreeft, net zoals mijn rechterhand. Heel bijzonder om op zulke plekken te verbranden.
Het eerste deel van de klim was rustig aan omhoog, maar al snel kwamen de trappen, trappen en nog eens trappen, en nog veel meer trappen. Recht omhoog. Het leek 'the stairway to heaven' wel, hoewel ik me niet zo voelde. Ik moest af en toe, zeg maar gerust om de 10 treden uitrusten. Laura was heel lief en begripvol tegen me en zei dat ik vol moest houden. Vlak voor de helft kon ik niet meer. Ik zag heel erg tegen de terugweg op. M'n knieën naar de klote en een misstap kon je niet maken, want dan droog je op in een of andere kloof. Als het dan toch moet, liever een crematie met borrel toe voor alle verdrietige landgenoten. Ik besloot terug te gaan en m'n vrouw, de skat, zei; "dan ga ik ook terug". Dat wilde ik niet, dus ik profs m'n brood in haar rugzak en zei dat ze omhoog moest. Een topper naar de top. Natuurlijk deed ze dat. Beneden een lekkere bak koffie, een koud biertje en 5 sneetjes brood gegeten, beetje getoeterd en een uurtje geslapen. Rond half 5 wandelde ik terug naar de berg met m'n trompet, om een serenade te blazen voor Laura, maar toen zag ik haar al aan komen lopen. Een witte sjaal om haar hoofd tegen de zon en een wandelstok uit de natuur, in tegenstelling tot de dure skistokken waar iedereen mee liep. Ze viel in m'n armen en moest bijna huilen. Kapot, stoer en voldaan. Wat een geweldig mens heb ik mee. Trots op!
Enfin, boven is het koud en er ligt sneeuw, dus lange onderbroek en hemd aan, terwijl het snikheet is, rugzak met water, 30 kilo kleren en banaan mee omhoog, pet op en een ding om m'n nek en oren tegen de zon. Mijn voorhoofd en de oren en nek zijn zo rood als een kreeft, net zoals mijn rechterhand. Heel bijzonder om op zulke plekken te verbranden.
Het eerste deel van de klim was rustig aan omhoog, maar al snel kwamen de trappen, trappen en nog eens trappen, en nog veel meer trappen. Recht omhoog. Het leek 'the stairway to heaven' wel, hoewel ik me niet zo voelde. Ik moest af en toe, zeg maar gerust om de 10 treden uitrusten. Laura was heel lief en begripvol tegen me en zei dat ik vol moest houden. Vlak voor de helft kon ik niet meer. Ik zag heel erg tegen de terugweg op. M'n knieën naar de klote en een misstap kon je niet maken, want dan droog je op in een of andere kloof. Als het dan toch moet, liever een crematie met borrel toe voor alle verdrietige landgenoten. Ik besloot terug te gaan en m'n vrouw, de skat, zei; "dan ga ik ook terug". Dat wilde ik niet, dus ik profs m'n brood in haar rugzak en zei dat ze omhoog moest. Een topper naar de top. Natuurlijk deed ze dat. Beneden een lekkere bak koffie, een koud biertje en 5 sneetjes brood gegeten, beetje getoeterd en een uurtje geslapen. Rond half 5 wandelde ik terug naar de berg met m'n trompet, om een serenade te blazen voor Laura, maar toen zag ik haar al aan komen lopen. Een witte sjaal om haar hoofd tegen de zon en een wandelstok uit de natuur, in tegenstelling tot de dure skistokken waar iedereen mee liep. Ze viel in m'n armen en moest bijna huilen. Kapot, stoer en voldaan. Wat een geweldig mens heb ik mee. Trots op!
-
04 Februari 2014 - 09:05
Siemen:
Hoi Bert,
Van de nood een deugt, of liever gezegd, van de deugt een noot! Wat een romanticus ben je toch om op het idee te komen om een serenade te brengen. Toch ben ik wel benieuwd welk toepasselijk nummer je gespeeld zou hebben als je je vrouw totaal afgepeigerd naar beneden ziet komen. Ik kom niet verder dan deze drie:
Vangelis - Chariots of Fire
? - She'll be coming round the mountain when she comes
Hazes - Bloed, Zweet & Tranen
Geniet!
-Xx- -
04 Februari 2014 - 09:07
Jeannette:
Wat fantastisch, ik zie het helemaal voor me! Wat zullen de borrels lekker gesmaakt hebben na zo'n tocht! Lieve groetjes en enjoy! Harko en Jeannette -
04 Februari 2014 - 09:35
Jan:
Potverdee!
Wat een avontuur. En die arme Laura helemaal alleen naar boven.
Heb je vroeger zulke goede hoogtestages gehad met Knorhanen!
Jullie zijn kanjers!
Leuk om te lezen. Ik geniet mee.
Kuzzzz, Jan. -
04 Februari 2014 - 14:32
Marja:
Hoi bert en laura,
Mooie verhalen! leuk dat jullie allebei schrijven, ik geniet ook van jullie vakantie! plezier verder en pas goed op jezelf! Groet marja -
05 Februari 2014 - 09:46
Buur:
wat leuk om jullie zo te lezen geniet wordt niet te sportief Bert en Laura gewoon doen
hij toetert je wel naar de volgende uitdaging Gr Sjaak -
07 Februari 2014 - 17:43
Renee:
Hahahah, lach me rot. Bert, wat ben je toch een figuur....in dikke kleding de berg op! Respect. Niets voor jou zo'n mooie afritsbroek? Maat, goed gedaan hoor, het is ook een hele klim. Al die trappen Pffffff, weet het nog wel. Pijn in de knieën.
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
