Op naar Oamaru om geld te wisselen. NZ dollars geven makkelijk uit. Het ziet er een beetje uit als monopoly geld (nou was ik daar nooit zo goed in, dus misschien zijn we wel een week eerder terug...) Toen richting Mouraki Boulders, grote ronde stenen, die als een soort kanonskogels op het strand lagen te zonnen. Busladingen Chinezen die er 10 miljoen foto's van maakten. Nou, zo speciaal was het nou ook weer niet. Bovendien wordt ik een beetje gek van al die Chinezen. Ik wil ze eigenlijk alleen op zondag zien, als ze nasi voor me maken ;-) Toen naar Mouraki, een idyllisch dorpje, nou haventje eigenlijk. Op advies moesten we daar naar "Fleurs place" gaan om te lunchen of te dineren. Een prachtige plek aan de voet van een oude steiger. Mede door het sublieme navigatiewerk van Laura kwamen we daar aan. Prachtig mooi, té mooi. Ik had van me lieve moedertje 100 eurootjes gekregen om te eten. Dat is dus 150 NZ dollar. Ik bestelde dus maar de duurste fles wijn; Pinot gris, met voor mij een gebakken visje (super lekker) en voor Laura een salade met vis. Mooi opgemaakt en vers van de visafslag. Fleur is een hippe dame van 70 met lang wit haar. Ze kwam nog het kaasplankje brengen. Is was zo ontzettend blij en voelde me volmaakt gelukkig. Daarna reed Lau door naar Dunedin, naar een camping. Ik nam nog een glas rood en viel toen als een blok in slaap.