de laatste dagen

Het is zaterdagmiddag. Vanmorgen zijn we naar een garden market geweest, vlakbij onze camping. Ik weet niet meer hoe het dorpje heet en ik vraag het ook niet meer aan Lau, want die wordt er een beetje gek van dat ik steeds maar die namen vergeet. Niet dat ik mijn tekortkoming goed wil praten, maar de dorpen heten hier bijvoorbeeld; Tarawera, Ramawalti, dat zijn allemaal nog Maori namen. Niet te doen voor Bert. Ik snap trouwens niet dat Laura dat allemaal kan onthouden. Ik dacht dat zij misschien meer hersencellen heeft, maar volgens haar hebben we hetzelfde alleen ik gebruik ze niet. Ik moet oefenen van haar en dat deed ik dus ook. Na anderhalf uur nadenken wist ik wat we eergister hebben gedaan. Kijk, wanneer de president van Kenia in het 8 uur journaal wordt genoemd, dan ben je dat toch ook kwijt. Mensen als Elvis, Gandhi, Louis Armstrong, Mandela, Theo van Gogh en Pim Fortuijn, die vergeet je niet.
Nu we hier zo lekker rustig met zijn tweetjes op een rustig strandje aan de oostkust van het Noordereiland van NZ zitten, denk ik even aan Ursem. Ik hoorde van Thijs dat er een jonge vrouw met 3 kinderen, heel plotseling is overleden aan bloedkanker, binnen 2 weken. Ik kende haar goed. Een rustig bescheiden, goed mens. Ik vind het zo erg, het leven kan zo ellendig hard zijn, niet normaal. Heel verschrikkelijk voor alle betrokkenen. Dat raakt je in je ziel. Het is dus goed om je dromen te realiseren en daar niet mee te wachten. Uitstel is afstel.

Toen we in het stadje Rotorua naar de supermarkt liepen, hield een oude nette dame van, naar later bleek 85 jaar, me aan om mij te vragen of ik een kiwi was (een oorspronkelijke nieuw zeelander). Ik zei haar dat ik een Dutch Bird was, maar dat snapte ze niet. Wel dat ik uit Holland kwam. Ze vertelde over haar leven en kinderen en aanhang en ze promootte de stad en het land heel goed. Ze was er trots op dat er zo weinig mensen wonen.

De Belgische biertent in Rotorua was top. De eigenaar of chef van de dag "Peter", stond buiten te roken toen we kwamen, en de 2 speciaal biertjes die we wilden hebben (en op de kaart stonden) had ie niet. Wat een top tent. toen maar wat anders, bier zat. Hij kwam uit Holland en was daar al 32 jaar, vanaf 1982 dus. Volgens mijn aanstaande een prima jaar. We vroegen wat Peter van Auckland vond, want die kant gingen we op. Hij zei: "Just another city and Auckland is all about Auckland". Grappig dat iedereen hier zo voor zijn eigen omgeving gaat. Gaat ook om de dollars natuurlijk.

Na wat stinkende geisers en de zus van Thijs, zijn we weer met z'n tweetjes in Auckland en omgeving. Lekker uitgechilled, alles op de harde schijf gezet en nu zit ik in het vliegtuig van Dubai naar Amsterdam. Gisteren in Auckland dacht ik nog, en dat heb ik ook op de ansichtkaart naar Michiel m'n compagnon gezet: we blijven nog 5 weken!!
Maar nu wil ik wel weer terug. Het mooie van weggaan is.....thuiskomen. En zo is het. Wat een fantastische ervaring en wat mooi om dat te delen. 2 woorden zijn belangrijk voor mij: Harmonie en delen. Mijn vader zei altijd na een zelf gevonden wijsheid of zijn eigen mening: "denk daar maar even over na". Nou, wanneer ik dat doe, denk ik aan puur geluk met tranen en lol en wandelingen en te veel rode wijn en onze Happycamper, ook zo'n mooi ding met betekenis, grandioze uitgebreide natuur, prachtige mensen (maar wel een beetje lelijk om te zien), heerlijke avondjes uit eten, mooie uitstap met m'n brother. Zo nu weer lekker naar mijn Hollandse blonde mooie lieve dochtertjes enzo. Ik zeg; sparen en er heen gaan!


Leuk dat je ons geluk deelt door dit te lezen!