Kepler dag 1

Laura: 1 feb: de Keplertrack.
Wakker door de wekker. Tijd om de spullen te pakken, brood te smeren en uitgebreid te douchen, want dat kan de aankomende 2,5e dag niet. Om 9.15 stonden we bij het pick up point waar we met een shuttlebusje zullen worden opgehaald. Hij zet ons af bij Rainbow Reech, waar onze wandeltocht begint met een swing bridge. Er staat een bord bij dat we een kiwi zone betreden. Het wordt ook wel tijd dat we dat beest eindelijk eens gaan zien. Het pronkt als logo overal op, maar is in de verste verte nergens te bekennen. Het is een mooie route door het bos met wel wat stijgingen en dalingen, maar verder redelijk vlak. We lopen voor een groot gedeelte langs de Waiau rivier. Leuk al die Maori namen en dat ze die ook behouden. Na een tijdje veranderen de uitzichten van dichtbegroeide bossen, naar een strand aan het Manapouri meer, door gorges en grote vlaktes. Er staan hier heel veel van die rood met witte paddestoelen. Net de Efteling, alleen het muziekje ontbreekt. Na 2 uur is er een stop en vervolgens na 3 uur de volgende. Bert zijn stoelgang laat zich echter niet leiden door geplande tussenstops, dus hij voegt er nog eentje toe ;-) Het is een super mooie wandeling, maar we zijn het er over eens dat 8 uur wel wat lang is. Het laatste stuk doen we iets sneller dan staat aangegeven en we zijn blij verrast als we de Iris Burn hut op zien dagen, ons onderkomen voor de aankomende nacht. Mijn rugzak lijkt wel de knapzak van Douwe Dabbert. Er komt van alles uit tevoorschijn (pannen, bestek, schaaltje, kopje, slaapzak, opblaasbare kussens, wc papier,soep, pannenkoeken, leesboek, dagboek, 2 liter water, hoofdlamp, trui, vest, onderbroeken en sokken) om een redelijke maaltijd en een goede nachtrust voor te bereiden (o ja, ik vergat nog de herriestoppers en de slaapbril te noemen). Er was vanuit deze hut nog een wandeling van 20 minuten te maken naar een waterval, maar onze benen vragen om eerst even te gaan liggen. Bert ligt vanaf dat moment tot aan de volgende ochtend dan ook te slapen. Ik word er nog even uitgeroepen voor het veiligheidspraatje van de ranger. Verder vertelt hij over de goede weersvoorspelling van de volgende dag. De groep die vandaag is aangekomen vanaf de andere kant, had een bewolkte dag en daardoor weinig uitzicht. Ook vertelt hij over de keren dat men door de harde wind kruipend over de bergrug moest. Daarom is de zonnige voorspelling van morgen vrij uniek. Mooi! Weer mazzel dus :-) Je moet je voorstellen dat zo'n hut 50 mensen kan bergen en die hebben niet allemaal een eigen slaapkamer. Je ligt dus met zijn allen in een zaal, verdeeld over 2 verdiepingen en met wat houten schotjes als afscheidingswandjes. Rond 21.00 uur gaat iedereen naar bed en wat ben ik blij met m'n herriestoppers, want al snel beginnen er een aantal te snurken, inclusief degene naast mij ;-)